Dagim Boran

Gözlerin tutuşturunca bendeki barut karanlığını
Sana varınca kuşkular sanrılar sorularla
Sana varınca yüzünden hüzünler sıçratarak
Etimi çizdirerek geçiyor damarlarımdan
Uğulusu ince fikrin.
Ben, beni dünyaya daha da estiren ezginin
O başdöndürücü esrimenin burcunda
Vardığım bir yol ağzına yüreğimi koyunca
Gerçekten yürekbağı olduğunu yaşadıklarımın
Evet, anlıyorum.

Kızlar gergef işlerdi gül dalından, baharda
Herkesler bunalırken ağzımda bulantı benim
Karardı aşklara çarçabuk teşne yanım
Bir kanmazlık boşalttı damarlarıma diye yıllar
yüzüne sızan okyanusun rengini bildim
Bir başına kaldım senin tirşeliğine.

Bir uçurum kıyısı gözlerin, mağrur, ışıltılı
Bir cehennem boşanabilir damarlarımdan
Acın dağlansın acılarımı, buna razıyım
Sağnaklar yazgımsa eğer gözlerindeki olsun
Alınım ferahlar o zaman
Telim düzen tutar

Böylece, karılsın diye günler ağdalı terimizde
Mademki olancası iki rahmetten biri
Vardım şuramda bir zifiri aydınlık
Vardım gözlerim bir yangın yeri
Hadi, çığrımdan çıkart beni!

Erol ÇANKAYA